Titre
De Atjeh-oorlog.
Auteur
Veer, Paul van 't
Langue
néerlandais
ISBN
9062879454
Éditeur
De Arbeiderspers, Reeks: Achtergronden Nieuwe reeks. 23,5x14 cm. Geb., zwart linnen zonder stofomslag, letteropdruk in goud.
Prix
€ 12,50(Excl. toute livraison)
Détails
1969, 1e druk
Plus d'informations
Amsterdam, De Arbeiderspers,orig. cloth, pict. col. dustjaclet, 320pp. ills. & portrs. on 8 plates, footnotes and suppl. notes, register of personal names, endpaper maps.
Veer, Paul van 't, journalist en historicus ('s-Gravenhage 16-6-1922 - Amsterdam 14-5-1979).Zoon van Pieter van 't Veer, journalist, en Geesje Brouwer.Gehuwd op 29-8-1947 met Johanna Cornelia Suiker. Uit dit huwelijkwerd 1 dochter geboren.
Blijkbaar waren de talenten waardoor Paul van 't Veer zichlater zou onderscheiden, op de lagere school nog niet merkbaar,want op aanraden van de onderwijzer ging hij naar dehandelsdagschool met 4-jarige cursus aan de Waldeck Pyrmontkadein zijn geboorteplaats. Hier bleek zijn belangstelling voorliteratuur, zodat hij na eindexamen in 1940 naar de 7e (zg.literaire) HBS-A aan de Raamstraat ging, waar hij de laatstetwee klassen doorliep. Hierna volgden twee jaren studieNederlands op de School voor taal- en letterkunde te's-Gravenhage (1942-1944). Ondertussen was hij werkzaam o.a. ophet departement van Handel, Nijverheid en Scheepvaart, wat hemvoor uitzending naar Duitsland vrijwaarde. In het laatsteoorlogsjaar begon hij gedichten te publiceren in clandestieneliteraire blaadjes, zoals Maecenas(later En Passant).Na de bevrijding schreef hij o.a. in De Roode Lantaarn(later Columbus)en Debuut.Ook verscheen in die tijd van hem essayistisch werk in deHaagse editie van De Waarheid.
Op 10 mei 1945 werd hij bij het Algemeen NederlandsPersbureau (ANP) verslaggever en redacteur OverzeeseGebiedsdelen. Na ongeveer een jaar ging hij in dezelfde functiewerken voor het persbureau Aneta in Batavia, waar hij drie jaarzou blijven. Hier ontstond zijn levenslange belangstelling vooralles wat met Indonesië te maken had. 'Ik ben doorIndonesië getekend en beïnvloed', zou hij laterzeggen (Haagse Post,5-1-1974). Naast zijn journalistieke werk (behalve voor Aneta,o.a. voor Het Vrije Volk (HVV),persbureau Reuter en de Chicago Daily Tribune) zette hij zijn literaire activiteiten voort, o.a. in De Nieuwsgier, Oriëntatieen het Chinese dagblad Kengpo,alle te Batavia verschijnend.
In 1949 verliet Van 't Veer Indonesië om, via New York,waar hij enkele maanden voor Aneta de behandeling van deIndonesische kwestie in de Verenigde Naties volgde, in 1950 indienst te treden bij HVVte Amsterdam. Hier zou hij twintig jaar blijven, beginnend bijde redactie buitenland, waarvan hij enkele jaren later de chefzou worden, een functie die hij afwisselde met die van chef vande kunstredactie en adjunct-chef van alle redacties. Ook washij in 1956, uitgeleend door HVV, enige maanden waarnemend hoofdredacteur van Vrij Nederland.
In 1970, nadat Rotterdam de enige plaats van vestiging van HVVwas geworden, ging hij over naar Het Parool,waar hij chef van de opiniepagina werd, een functie die hij totzijn overlijden zou houden. Voor beide dagbladen maakte hijvele reportagereizen. In 1967 was hij, op verzoek van deNederlandse regering, officieel waarnemer bij de verkiezingenin Zuid-Vietnam, samen met G.B.J. Hiltermann en H.J. Neuman. Inwijdere kring werd hij bekend door zijn optreden, vanaf 1952,als commentator voor radio en, later, televisie (Achter hetNieuws) van de VARA.
Hield Van 't Veer zich als journalist voornamelijk bezig metpolitieke zaken, daarnaast publiceerde hij veel letterkundig enook steeds meer op historisch gebied - aanvankelijk intijdschriften, zoals Literair Paspoort, Libertinageen, vooral, Hollands Maandblad.Maar spoedig begonnen er ook boeken van hem te verschijnen, diebijna alle met Indonesië te maken hadden. Eerstinteresseerde hij zich vooral voor mensen van het tweede plan,zoals Dirk van Hogendorp, F.W. Junghuhn, W.R. van Hoëvell,S.E.W. Roorda van Eysinga en H.H. van Kol, over wie hijopstellen schreef, gebundeld in Geen blad voor de mond...(Amsterdam, 1958). Ook zijn biografie van Daendels...Zeist [etc.], 1963) kan als uiting van deze belangstellinggelden. Een meer omvattend onderwerp behandelde hij in De Atjeh-oorlog(Amsterdam, 1969). Hierin verdedigde hij de stelling dat deperiode 1873-1942 in feite als één Atjeh-oorlog moetworden beschouwd. Tijdens zijn werk aan dit boek, waarvan tweevertalingen in het Indonesisch zouden verschijnen, stuitte hijop de nog onuitgegeven dagboeken van generaal A.W.P. Weitzel,die van 1873 tot 1875 en van 1883 tot 1888 minister van Oorlogen in 1883/1884 enige maanden minister van Koloniën adinterim was geweest. Uit die dagboeken publiceerde Van 't Veeronder de titel Maar Majesteit!(Amsterdam, 1968) voornamelijk gedeelten die te maken haddenmet de persoon van Willem III.
Het is geen wonder dat Van 't Veer ook spoedig door defiguur van Multatuli geboeid raakte. Hij begon met Liefdesbrieven van Multatuli(Amsterdam, 1979) uit te geven. Het wekte enige bevreemding dathet hier ging om een heruitgave van de door de weduwe van E.Douwes Dekker sterk gekuiste uitgave van 1892, die Van 't Veerzelf in zijn nawoord 'briefvervalsing' noemde - en dit terwijlde ongekuiste brieven al in de door G. Stuiveling bezorgde Volledige Werken(Amsterdam, 1950-dl.) waren verschenen. Voor zoverrehabilitatie nodig was - een copyrightkwestie had hem tot dezeniet door iedereen begrepen handelwijze gebracht - verwierf Van't Veer die zich met zijn postuum verschenen Het leven van Multatuli(Amsterdam, 1979), dat, als gevolg van het overlijden van deauteur, Douwes Dekkers leven slechts tot het verschijnen van deMax Havelaar (1860) beschrijft (en daarom een niet geheeljuiste titel draagt: immers vóór 1860 gebruikteDouwes Dekker het pseudoniem Multatuli niet).
Van 't Veers boeken vonden over 't algemeen een gunstigonthaal - ook bij vakhistorici. Zijn laatste boek noemdeStuiveling in het tijdschrift Over Multatuli(1982) 95-111 een 'onvoltooid meesterwerk', o.a. omdat er nieuwmateriaal in was verwerkt. Ook Van 't Veers gewoonte zijnfiguren tegen de economische en sociale achtergronden van huntijd te schetsen werd veelal geprezen. Wel vonden sommigecritici, onder wie ook Stuiveling, zijn stijl soms al te vlot,al te journalistiek. Maar het was Van 't Veers streven om,zonder de hand te lichten met wetenschappelijke eisen, een zogroot mogelijk publiek te interesseren voor de historischeonderwerpen die hem bezighielden. Daar is hij in geslaagd. Van Daendelsen Maar Majesteit!verschenen verscheidene drukken.
Als journalist werd Van 't Veer vooral gewaardeerd om, zoalseen van zijn collega's in een necrologie schreef, zijn'ongewone vermogen om op zachtzinnige wijze harde waarheden uitte spreken' (Vrij Nederland,26-5-1979). Daarbij spaarde hij in de jaren '70 zijn eigenpartij, de Partij van de Arbeid, niet. Vooral diegenen diesympathieën koesterden voor regimes van Castro in Cuba ofMao in China, moesten het bij hem ontgelden. Als journalist enals historicus bewaarde hij meestal een nuchtere afstand totzijn onderwerp - wat vooral in het geval van Multatuli, die nogaltijd hartstochten weet te wekken, geen geringe prestatie magheten. De prijs voor de dagbladjournalistiek van de VerenigingDe Nederlandse Dagbladpers werd hem in 1979 postuumtoegekend.
P: Behalve de reeds genoemde publikaties o.a.: Vriend en vijand in de kolonie. Enkele variaties op hetthema der menselijke verhoudingen onder kolonialeomstandigheden vooral in Nieuw-Guinea, Suriname, de NederlandseAntillen, Indonesië en Nederland(Amsterdam, 1956); Nieuw-Guinea tegen wil en dank. Een historische omschrijvingen een waarschuwend toekomstperspectief...(Amsterdam, 1960); samen met A.L. Constandse en J.L. Heldring, Gelijk hebben en krijgen. Commentaren op Nederlandsbuitenlandse politiek(Amsterdam, 1962); Soekarno(Den Haag, 1964); De helden van onze tijd(Amsterdam, 1965); Je moet er geweest zijn. Documentaire roman uit de kolonialenadagen van het eiland Boela...(Amsterdam, 1971); Drees. Neerslag van een werkzaam leven. Een keuze uitgeschriften, redevoeringen, interviews en brieven uit de jaren1902-1972(Assen, 1972); De strijdlustige amateur(Amsterdam, [1973]); Notities van een waarnemer([Amsterdam], 1979).
L: Haagse Post,5-1-1974; Het Parool,15-5-1979 en 16-5-1979; NRC Handelsblad,16-5-1979; Vrij Nederland,26-5-1979; Het Parool,7-9-1979; Over Multatuli(1979) 3.
J.L. Heldring
Veer, Paul van 't, journalist en historicus ('s-Gravenhage 16-6-1922 - Amsterdam 14-5-1979).Zoon van Pieter van 't Veer, journalist, en Geesje Brouwer.Gehuwd op 29-8-1947 met Johanna Cornelia Suiker. Uit dit huwelijkwerd 1 dochter geboren.
Blijkbaar waren de talenten waardoor Paul van 't Veer zichlater zou onderscheiden, op de lagere school nog niet merkbaar,want op aanraden van de onderwijzer ging hij naar dehandelsdagschool met 4-jarige cursus aan de Waldeck Pyrmontkadein zijn geboorteplaats. Hier bleek zijn belangstelling voorliteratuur, zodat hij na eindexamen in 1940 naar de 7e (zg.literaire) HBS-A aan de Raamstraat ging, waar hij de laatstetwee klassen doorliep. Hierna volgden twee jaren studieNederlands op de School voor taal- en letterkunde te's-Gravenhage (1942-1944). Ondertussen was hij werkzaam o.a. ophet departement van Handel, Nijverheid en Scheepvaart, wat hemvoor uitzending naar Duitsland vrijwaarde. In het laatsteoorlogsjaar begon hij gedichten te publiceren in clandestieneliteraire blaadjes, zoals Maecenas(later En Passant).Na de bevrijding schreef hij o.a. in De Roode Lantaarn(later Columbus)en Debuut.Ook verscheen in die tijd van hem essayistisch werk in deHaagse editie van De Waarheid.
Op 10 mei 1945 werd hij bij het Algemeen NederlandsPersbureau (ANP) verslaggever en redacteur OverzeeseGebiedsdelen. Na ongeveer een jaar ging hij in dezelfde functiewerken voor het persbureau Aneta in Batavia, waar hij drie jaarzou blijven. Hier ontstond zijn levenslange belangstelling vooralles wat met Indonesië te maken had. 'Ik ben doorIndonesië getekend en beïnvloed', zou hij laterzeggen (Haagse Post,5-1-1974). Naast zijn journalistieke werk (behalve voor Aneta,o.a. voor Het Vrije Volk (HVV),persbureau Reuter en de Chicago Daily Tribune) zette hij zijn literaire activiteiten voort, o.a. in De Nieuwsgier, Oriëntatieen het Chinese dagblad Kengpo,alle te Batavia verschijnend.
In 1949 verliet Van 't Veer Indonesië om, via New York,waar hij enkele maanden voor Aneta de behandeling van deIndonesische kwestie in de Verenigde Naties volgde, in 1950 indienst te treden bij HVVte Amsterdam. Hier zou hij twintig jaar blijven, beginnend bijde redactie buitenland, waarvan hij enkele jaren later de chefzou worden, een functie die hij afwisselde met die van chef vande kunstredactie en adjunct-chef van alle redacties. Ook washij in 1956, uitgeleend door HVV, enige maanden waarnemend hoofdredacteur van Vrij Nederland.
In 1970, nadat Rotterdam de enige plaats van vestiging van HVVwas geworden, ging hij over naar Het Parool,waar hij chef van de opiniepagina werd, een functie die hij totzijn overlijden zou houden. Voor beide dagbladen maakte hijvele reportagereizen. In 1967 was hij, op verzoek van deNederlandse regering, officieel waarnemer bij de verkiezingenin Zuid-Vietnam, samen met G.B.J. Hiltermann en H.J. Neuman. Inwijdere kring werd hij bekend door zijn optreden, vanaf 1952,als commentator voor radio en, later, televisie (Achter hetNieuws) van de VARA.
Hield Van 't Veer zich als journalist voornamelijk bezig metpolitieke zaken, daarnaast publiceerde hij veel letterkundig enook steeds meer op historisch gebied - aanvankelijk intijdschriften, zoals Literair Paspoort, Libertinageen, vooral, Hollands Maandblad.Maar spoedig begonnen er ook boeken van hem te verschijnen, diebijna alle met Indonesië te maken hadden. Eerstinteresseerde hij zich vooral voor mensen van het tweede plan,zoals Dirk van Hogendorp, F.W. Junghuhn, W.R. van Hoëvell,S.E.W. Roorda van Eysinga en H.H. van Kol, over wie hijopstellen schreef, gebundeld in Geen blad voor de mond...(Amsterdam, 1958). Ook zijn biografie van Daendels...Zeist [etc.], 1963) kan als uiting van deze belangstellinggelden. Een meer omvattend onderwerp behandelde hij in De Atjeh-oorlog(Amsterdam, 1969). Hierin verdedigde hij de stelling dat deperiode 1873-1942 in feite als één Atjeh-oorlog moetworden beschouwd. Tijdens zijn werk aan dit boek, waarvan tweevertalingen in het Indonesisch zouden verschijnen, stuitte hijop de nog onuitgegeven dagboeken van generaal A.W.P. Weitzel,die van 1873 tot 1875 en van 1883 tot 1888 minister van Oorlogen in 1883/1884 enige maanden minister van Koloniën adinterim was geweest. Uit die dagboeken publiceerde Van 't Veeronder de titel Maar Majesteit!(Amsterdam, 1968) voornamelijk gedeelten die te maken haddenmet de persoon van Willem III.
Het is geen wonder dat Van 't Veer ook spoedig door defiguur van Multatuli geboeid raakte. Hij begon met Liefdesbrieven van Multatuli(Amsterdam, 1979) uit te geven. Het wekte enige bevreemding dathet hier ging om een heruitgave van de door de weduwe van E.Douwes Dekker sterk gekuiste uitgave van 1892, die Van 't Veerzelf in zijn nawoord 'briefvervalsing' noemde - en dit terwijlde ongekuiste brieven al in de door G. Stuiveling bezorgde Volledige Werken(Amsterdam, 1950-dl.) waren verschenen. Voor zoverrehabilitatie nodig was - een copyrightkwestie had hem tot dezeniet door iedereen begrepen handelwijze gebracht - verwierf Van't Veer die zich met zijn postuum verschenen Het leven van Multatuli(Amsterdam, 1979), dat, als gevolg van het overlijden van deauteur, Douwes Dekkers leven slechts tot het verschijnen van deMax Havelaar (1860) beschrijft (en daarom een niet geheeljuiste titel draagt: immers vóór 1860 gebruikteDouwes Dekker het pseudoniem Multatuli niet).
Van 't Veers boeken vonden over 't algemeen een gunstigonthaal - ook bij vakhistorici. Zijn laatste boek noemdeStuiveling in het tijdschrift Over Multatuli(1982) 95-111 een 'onvoltooid meesterwerk', o.a. omdat er nieuwmateriaal in was verwerkt. Ook Van 't Veers gewoonte zijnfiguren tegen de economische en sociale achtergronden van huntijd te schetsen werd veelal geprezen. Wel vonden sommigecritici, onder wie ook Stuiveling, zijn stijl soms al te vlot,al te journalistiek. Maar het was Van 't Veers streven om,zonder de hand te lichten met wetenschappelijke eisen, een zogroot mogelijk publiek te interesseren voor de historischeonderwerpen die hem bezighielden. Daar is hij in geslaagd. Van Daendelsen Maar Majesteit!verschenen verscheidene drukken.
Als journalist werd Van 't Veer vooral gewaardeerd om, zoalseen van zijn collega's in een necrologie schreef, zijn'ongewone vermogen om op zachtzinnige wijze harde waarheden uitte spreken' (Vrij Nederland,26-5-1979). Daarbij spaarde hij in de jaren '70 zijn eigenpartij, de Partij van de Arbeid, niet. Vooral diegenen diesympathieën koesterden voor regimes van Castro in Cuba ofMao in China, moesten het bij hem ontgelden. Als journalist enals historicus bewaarde hij meestal een nuchtere afstand totzijn onderwerp - wat vooral in het geval van Multatuli, die nogaltijd hartstochten weet te wekken, geen geringe prestatie magheten. De prijs voor de dagbladjournalistiek van de VerenigingDe Nederlandse Dagbladpers werd hem in 1979 postuumtoegekend.
P: Behalve de reeds genoemde publikaties o.a.: Vriend en vijand in de kolonie. Enkele variaties op hetthema der menselijke verhoudingen onder kolonialeomstandigheden vooral in Nieuw-Guinea, Suriname, de NederlandseAntillen, Indonesië en Nederland(Amsterdam, 1956); Nieuw-Guinea tegen wil en dank. Een historische omschrijvingen een waarschuwend toekomstperspectief...(Amsterdam, 1960); samen met A.L. Constandse en J.L. Heldring, Gelijk hebben en krijgen. Commentaren op Nederlandsbuitenlandse politiek(Amsterdam, 1962); Soekarno(Den Haag, 1964); De helden van onze tijd(Amsterdam, 1965); Je moet er geweest zijn. Documentaire roman uit de kolonialenadagen van het eiland Boela...(Amsterdam, 1971); Drees. Neerslag van een werkzaam leven. Een keuze uitgeschriften, redevoeringen, interviews en brieven uit de jaren1902-1972(Assen, 1972); De strijdlustige amateur(Amsterdam, [1973]); Notities van een waarnemer([Amsterdam], 1979).
L: Haagse Post,5-1-1974; Het Parool,15-5-1979 en 16-5-1979; NRC Handelsblad,16-5-1979; Vrij Nederland,26-5-1979; Het Parool,7-9-1979; Over Multatuli(1979) 3.
J.L. Heldring
Images
Ponsava Books
Leidschendam 
Deelnemer sinds het begin van Boekwinkeltjes in 2002 - mr drs Hans P. van Weeren, Karekietlaan 6, 2261 CK Leidschendam. Bank NL34INGB0000150049. Verzendkosten: alleen de PostNL kosten worden in rekening gebracht. Bij vragen het aparte vragenformulier gebruiken, niet het bestelformulier - die vragen worden vaak niet gelezen. Bij vragen op het bestelformulier geldt het als bestelling. Toezending geschiedt zo mogelijk direct na ontvangst van de bestelling, U ontvangt gelijktijdig een e-mail die als rekening geldt. Op het vragenformulier kunt U ook vooraf vragen wat de verzendkosten zullen zijn of informeren of bijvoorbeeld open verzending mogelijk en goedkoper is. In vakantieperioden kan enige vertraging optreden. Bij niet-verzekerde verzending geschiedt de verzending voor risico van de koper. Paypal mogelijk (tegen een toeslag van 5%). Wereldwijde verzending. Afhalen en annuleren van een bestelling is niet mogelijk.
- Tous les livres sont en état complet et normal, sauf indication contraire. De petites imperfections comme une page collée ou un nom sur la feuille ne sont pas toujours mentionnés
- Vous gérez directement cette commande avec Ponsava Books
- Après votre commande vous et Ponsava Books recevrez une confirmation par e-mail. Dans l'e-mail que vous pouvez trouver, vous pouvez trouver le nom et l'adresse de Ponsava Books
- L'acheteur paie les frais de livraison, sauf accord contraire
- Ponsava Books peut demander un prépaiement
- Boekwinkeltjes.nl essaie de rapprocher les acheteurs et les vendeurs. Boekwinkeltjes.nl n'est jamais impliqué dans un accord entre l'acheteur et le vendeur. Si vous avez un différend avec un ou plusieurs utilisateurs, vous devez le réparer vous-même. Vous indemnisez Boekwinkeltjes.nl de toute réclamation.